Οι απαράδεκτοι και οι απίθανοι!

Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για την αποκριάτικη εμφάνιση της ΑΕΚ στο Μενίδι, για το μπάσκετ και τον φανταστικό κόσμο.Ηταν ένα διήμερο γεμάτο αγωνιστική δράση για όσους παρακολουθούν την ΑΕΚ σε όλα της τα αθλήματα. Ξεκίνησε την Παρασκευή με το ντέρμπι στο χάντμπολ με αντίπαλο τον Διομήδη Αργους και ολοκληρώνεται με το βόλεϊ ανδρών...Ηταν ένα διήμερο γεμάτο αγωνιστική δράση για όσους παρακολουθούν την ΑΕΚ σε όλα της τα αθλήματα. Ξεκίνησε την Παρασκευή με το ντέρμπι στο χάντμπολ με αντίπαλο τον Διομήδη Αργους και ολοκληρώνεται με το βόλεϊ ανδρών...

Το πρώτο ματς στην Κυψέλη έγινε το αναμενόμενο. Η ΑΕΚ επικράτησε πιο εύκολα απ’ ότι καταδεικνύει το τελικό σκορ μια και το ρόστερ της είναι απλά ανίκητο εντός συνόρων. Η ποιότητα των παικτών της είναι τεράστια και ανάλογη είναι η διαφορά δυναμικότητας με όλες τις αντίπαλες ομάδες.

Κι αφού πήγαμε Κυψέλη, παρακολουθήσαμε το ματς, το χαρήκαμε και φύγαμε με μεγάλη ικανοποίηση για ένα λατρεμένο τμήμα της Ενωσης με τεράστιες επιτυχίες σε χρόνο ρεκόρ, ακολουθούσαν τα ματς σε ποδόσφαιρο με Θύελλα Ραφήνας και μπάσκετ με αντίπαλο την Καβάλα.

Στο γήπεδο του Αχαρναϊκού, στο Μενίδι, όλα ήταν πάλι... ντυμένα στην πιο όμορφη διχρωμία, την κιτρινόμαυρη. Ο κόσμος της ΑΕΚ γέμισε το γήπεδο, ήλπιζε να δει ένα εύκολο ματς με αρκετά γκολ και παράσταση για ένα ρόλο, αλλά τελικά αποχώρησε ζοχαδιασμένος (με κατεύθυνση το κλειστό του μπάσκετ στην Ζωφριά), με μεγάλη πίκρα που δεν την αξίζει.

Δυστυχώς αποδείχτηκε για πολλοστή φορά ότι στη φετινή ΑΕΚ: αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει και τέλος! Διότι μπορεί να σημειώσει ξανά (και ξανά) οκτώ τέρματα και παραπάνω η ομάδα σε κάποιο απ’ τα επόμενα παιχνίδια της –και δη στο ΟΑΚΑ– ωστόσο έχει αποδείξει πολλάκις πλέον πως έχει και τις στραβές της.

Δεν ξέρω πόσοι το αντιλαμβάνονται από τους ποδοσφαιριστές της Ενωσης, όμως  η ήττα που ήρθε από την Θύελλα Ραφήνας θα είναι ένα βαρύ και άσχημο στίγμα (και) στη δική τους καριέρα...

Κι επειδή ακούω (δικαιολογημένα) από πολλούς την κασέτα: Δεν μπορεί σε μικρά γήπεδα ενώ στο ΟΑΚΑ κάνει πάρτι, απλά να ενημερώσω ότι στην Β΄ κατηγορία τέτοια γήπεδα θα υπάρχουν! Απλά δεν θα υπάρχουν πολλοί (ευτυχώς) απ’ όσους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο ρόστερ της ΑΕΚ. Ηττα ντροπή για την ιστορία της Ενωσης και για ΟΛΑ τα πρόσωπα που υπάρχουν στο ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας.

Κι αφού ξενερώσαμε με όσα είδαμε στο Μενίδι (πάλι) πήραμε το δρόμο για το κλειστό της Ζωφριας προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ΑΕΚ που έμαθε το μπάσκετ στην Ελλάδα να συνεχίζει νικηφόρα και να διατηρείται στην κορυφή της Α2. Νίκησε μία εκ των δυο βασικών αντιπάλων της για την άνοδο και αυτό έχει τεράστια αξία...

Με τέτοιο κόσμο όμως ακόμη και να μη θες οφείλεις να μπορείς. Γι’ αυτό και είναι απαράδεκτοι οι ποδοσφαιριστές... Ο απίθανος κόσμος της ΑΕΚ σε όλα τα μέτωπα ήταν εκεί πιο μαζικά από ποτέ! Δίπλα στην αγάπη του παρά τον πόνο που βιώνει χωρίς να έχει την παραμικρή ευθύνη. Κάνει σε κάθε κλειστό και ανοιχτό γήπεδο, σε κάθε πόλη και χωριό ένα ξεχωριστό πάρτι που εξελίσσεται πάντα σε εκδήλωση απίθανης – ασύγκριτης λατρείας για τα τρία αυτά γράμματα.

Υγ: Για ποδοσφαιριστές που υστέρησαν και μη δεν γράφουμε. Όταν η ΑΕΚ χάνει δεν μπορεί να υπάρχει... μισός να μην υστερήσει. Επειδή όμως θα ήμουν άδικος οφείλω να σημειώσω πως ο μοναδικός που ο πάλεψε και έπαιξε όπως επιβάλλεται για τη φανέλα που φοράει και τον κόσμο, ήταν ο Μιγκέλ Κορδέρο. Οι υπόλοιποι εξαφανισμένοι...