Εφτασε η παραμονή της μεγάλης μέρας. Του τέλους και της αρχής. Η ΑΕΚ ζει με αποκορύφωμα αύριο το νέο... 1922.
@ Εφτασε η παραμονή της μεγάλης μέρας. Του τέλους και της αρχής. Η
ΑΕΚ ζει με αποκορύφωμα αύριο το νέο... 1922. Η εκκαθάριση και ο
υποβιβασμός είναι η τιμωρία για όλα τα τεράστια λάθη αλλά και τα σκόπιμα
χτυπήματα τόσων ετών από έξω, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, κι από μέσα.
Η ΑΕΚ επιστρέφει στο μηδέν. Και όπως έδειξε για άλλη μια φορά η ζωή
υπάρχει και πιο κάτω. Θα υπήρχε πολύ πιο κάτω για την ΑΕΚ αν δεν είχε
ενεργοποιηθεί ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Πάρα πολύ πιο κάτω. Εκεί που ποτέ
δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε αλλά μήπως μπορούσε κανείς να
φανταστεί πως η ΑΕΚ θα έπεφτε αγωνιστικά στην Β ΕΘνική. Κι όμως έγινε.
Από εκεί και πέρα η πτώση στην πρώτη Ερασιτεχνική κατηγορία ήταν μια
εξέλιξη βέβαιη. Για λόγους οικονομικούς.
@ Ολα αυτά έμοιαζαν όχι απλά απίστευτα αλλά ούτε καν υποψίες σκέψης όχι πολύ παλιά αλλά πέρυσι τέτοιο καιρό όταν η ΑΕΚ με διαιτητική αδικία στο τελευταίο παιχνίδι έχασε την δεύτερη θέση και τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όμως. Μέσα σε ένα χρόνο συνομώτησαν όλα και κυρίως η ασχετοσύνη και η επικινδυνότητα αυτών που επέλεξαν το ρόστερ το καλοκαίρι και μέσα σε ένα χρόνο η ΑΕΚ έφτασε εκεί που έφτασε. Το πιο κάτω θα ήταν σίγουρο. Αρκούσε ένα χρόνος παραμονής στην Γ Εθνική που δεν θα ήταν καθόλου δύσκολη με πρόεδρο κανέναν Ερτσο ή κανέναν Ανατολιωτάκη, έδρα την Καισαριανή, αν μας την έδιναν, προοπτική γηπέδου στην Φιλαδέλφεια με το δάνειο του... Ερτσου και τον κόσμο της ΑΕΚ στην απόγνωση, στην οδύνη και στην αποστροφή.
@ Τα γράφω ξανά όλα αυτά γιατί ακόμη ακούω και διαβάζω ΑΕΚτζήδες να μην καταλαβαίνουν το πόσο τυχεροί πρέπει να αισθανόμαστε που ο νούμερο 1. επιχειρηματίας στον χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα είναι σε λίγες μέρες, τυπικά, και εδώ και ένα μήνα, ουσιαστικά, το αφεντικό της ΑΕΚ. Ετσι μόνο μπορούσε να αρχίσει μια πραγματική αντεπίθεση. Με κανέναν άλλο τρόπο. Ο κόσμος δεν μπορούσε και ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει μπροστά χωρίς την παρουσία ενός μπροστάρη που να μπορεί να βάζει και χρήματα. Τώρα όμως μπορεί να ακολουθήσει. Ο λαός της ΑΕΚ έχει αποδείξει διαχρονικά πως όταν βλέπει πρόοδο και όραμα στηρίζει. Και μπορεί να εκτοξεύσει. Γιατί κακά τα ψέμματα κι ο πιο πλούσιος ή κι ο πιο ικανός άνθρωπος του κόσμου στο ποδόσφαιρο είναι μηδέν αν δεν έχει την λαϊκή στήριξη και βοήθεια. Παντού σε όλο τον κόσμο ο λαός είναι η κινητήρια δύναμη των πραγματικών μεγάλων ομάδων. Κι όπου πετυχαίνει η ένωση της σωστής και δυνατής διοίκησης με τον κόσμο έρχονται οι επιτυχίες. Και το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Φάνηκε στην περίπτωση της Ντόρτμουντ για να να αναφερθούμε στην πιο πρόσφατη.
@ Στην περίπτωση της ΑΕΚ με τον Μελισσανίδη μια και το έφερε η κουβέντα υπάρχει ο τέλειος συνδυασμός. Και ειλικρινά για μένα και πιστεύω για πολλούς άλλους εδώ και χρόνια, όταν τα μαλλιά μας άσπριζαν να περιμένουμε, αυτό που έλειπε από την ΑΕΚ δεν ήταν τόσο η οικονομική δύναμη του Μελισσανίδη, που φυσικά μετράει, αλλά κυρίως η επιχειρηματική και διοικητική ικανότητα σε ένα τόσο ειδικό αντικείμενο σαν το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο που έχει ξεφτυλίσει τόσους και τόσους πετυχημένους σε όλα τα άλλα αντικείμενα επιχειρηματίες. Ικανούς ανθρώπους που η μπάλα τους γελοιοποίησε. Αυτό το «2 σε 1» είναι το μεγάλο όπλο του Μελισσανίδη και μαζί η μεγάλη τύχη της ΑΕΚ. Και για αυτό το νέο 1922 θα γεννήσει, όπως και τότε, ένα νέο λαμπρό έπος επαναφοράς από το σκοτάδι στο φως όπως πέτυχαν οι πρόγονοι μας.
@ Ολα αυτά έμοιαζαν όχι απλά απίστευτα αλλά ούτε καν υποψίες σκέψης όχι πολύ παλιά αλλά πέρυσι τέτοιο καιρό όταν η ΑΕΚ με διαιτητική αδικία στο τελευταίο παιχνίδι έχασε την δεύτερη θέση και τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όμως. Μέσα σε ένα χρόνο συνομώτησαν όλα και κυρίως η ασχετοσύνη και η επικινδυνότητα αυτών που επέλεξαν το ρόστερ το καλοκαίρι και μέσα σε ένα χρόνο η ΑΕΚ έφτασε εκεί που έφτασε. Το πιο κάτω θα ήταν σίγουρο. Αρκούσε ένα χρόνος παραμονής στην Γ Εθνική που δεν θα ήταν καθόλου δύσκολη με πρόεδρο κανέναν Ερτσο ή κανέναν Ανατολιωτάκη, έδρα την Καισαριανή, αν μας την έδιναν, προοπτική γηπέδου στην Φιλαδέλφεια με το δάνειο του... Ερτσου και τον κόσμο της ΑΕΚ στην απόγνωση, στην οδύνη και στην αποστροφή.
@ Τα γράφω ξανά όλα αυτά γιατί ακόμη ακούω και διαβάζω ΑΕΚτζήδες να μην καταλαβαίνουν το πόσο τυχεροί πρέπει να αισθανόμαστε που ο νούμερο 1. επιχειρηματίας στον χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα είναι σε λίγες μέρες, τυπικά, και εδώ και ένα μήνα, ουσιαστικά, το αφεντικό της ΑΕΚ. Ετσι μόνο μπορούσε να αρχίσει μια πραγματική αντεπίθεση. Με κανέναν άλλο τρόπο. Ο κόσμος δεν μπορούσε και ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει μπροστά χωρίς την παρουσία ενός μπροστάρη που να μπορεί να βάζει και χρήματα. Τώρα όμως μπορεί να ακολουθήσει. Ο λαός της ΑΕΚ έχει αποδείξει διαχρονικά πως όταν βλέπει πρόοδο και όραμα στηρίζει. Και μπορεί να εκτοξεύσει. Γιατί κακά τα ψέμματα κι ο πιο πλούσιος ή κι ο πιο ικανός άνθρωπος του κόσμου στο ποδόσφαιρο είναι μηδέν αν δεν έχει την λαϊκή στήριξη και βοήθεια. Παντού σε όλο τον κόσμο ο λαός είναι η κινητήρια δύναμη των πραγματικών μεγάλων ομάδων. Κι όπου πετυχαίνει η ένωση της σωστής και δυνατής διοίκησης με τον κόσμο έρχονται οι επιτυχίες. Και το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Φάνηκε στην περίπτωση της Ντόρτμουντ για να να αναφερθούμε στην πιο πρόσφατη.
@ Στην περίπτωση της ΑΕΚ με τον Μελισσανίδη μια και το έφερε η κουβέντα υπάρχει ο τέλειος συνδυασμός. Και ειλικρινά για μένα και πιστεύω για πολλούς άλλους εδώ και χρόνια, όταν τα μαλλιά μας άσπριζαν να περιμένουμε, αυτό που έλειπε από την ΑΕΚ δεν ήταν τόσο η οικονομική δύναμη του Μελισσανίδη, που φυσικά μετράει, αλλά κυρίως η επιχειρηματική και διοικητική ικανότητα σε ένα τόσο ειδικό αντικείμενο σαν το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο που έχει ξεφτυλίσει τόσους και τόσους πετυχημένους σε όλα τα άλλα αντικείμενα επιχειρηματίες. Ικανούς ανθρώπους που η μπάλα τους γελοιοποίησε. Αυτό το «2 σε 1» είναι το μεγάλο όπλο του Μελισσανίδη και μαζί η μεγάλη τύχη της ΑΕΚ. Και για αυτό το νέο 1922 θα γεννήσει, όπως και τότε, ένα νέο λαμπρό έπος επαναφοράς από το σκοτάδι στο φως όπως πέτυχαν οι πρόγονοι μας.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου