Tότε όμως είχε υπουργό...

O Βαγγέλης Ζιάγκος ήταν ο προπονητής που ανέλαβε να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη, σχεδόν αβοήθητος, όταν η ναυαγισμένη ΑΕΚ βρέθηκε να βολοδέρνει στα θολά νερά των μικρών κατηγοριών. Ανέβασε την ιστορική ομάδα στην Α1, αλλά δεν του ήταν γραφτό να μακροημερεύσει στη λέσχη των (ολίγων) μεγάλων και των (πολλών) μικρομεσαίων. Οι τιμονιέρηδες που ανέλαβαν να οδηγήσουν το σκάφος σε ήρεμα νερά προφανώς τον θεωρούν προπονητή επιπέδου Α2.

Πριν ακόμη η ΑΕΚ παραδώσει το πρώτο δείγμα γραφής στην Α1, η διοίκησή της ξαμολύθηκε στην αγορά για να βρει αντικαταστάτη, στοχεύοντας μάλιστα στο μεγαλύτερο από τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής πιάτσας. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που προφανώς βολιδοσκοπήθηκε από τον προσωπικό του φίλο Δημήτρη Μελισσανίδη, αρνήθηκε να ακουμπήσει το κεφάλι του στον ντορβά ενός συλλόγου που βάζει την άμαξα μπροστά από το άλογο. «Οργανωθείτε πρώτα και τα ξαναλέμε», ήταν το μήνυμα που με εύσχημο τρόπο παρέδωσε.

Ο Ζιάγκος ξεκίνησε το πρωτάθλημα, αλλά η καρέκλα του δεν έπαψε να τρίζει. Κάποιοι βιαστικοί ζήτησαν την κεφαλή του στο πιάτο μετά τις ήττες από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, λες και είναι πολλές οι ευρωπαϊκές ομάδες που τους έχουν του χεριού τους, τους δύο «αιωνίους». Οταν η ΑΕΚ εδέησε να ηττηθεί από ομάδες του δικού της βεληνεκούς, όπως η Ελευσίνα, ο κύβος της απόλυσης του προπονητή ερρίφθη.

Δεν της αρμόζει, λέει, να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις. Ας επιστρέψει στην Α2 να κάνει εκεί πρωταθλητισμό, θα πει ο κακός της παρέας...

Στην ηλεκτρική καρέκλα στρογγυλοκάθισε ο Ντράγκαν Σάκοτα, μόνιμος θαμών των κερκίδων του ΟΑΚΑ από τότε που ο υιός του, Ντούσαν, φόρεσε τα κιτρινόμαυρα. Ευκολάκι, για όσους παίζουν στοίχημα. Μπορεί να έμεινε άνεργος την προηγούμενη διετία ο Σέρβος, μπορεί να έμεινε 10 χρόνια μακριά από το ελληνικό πρωτάθλημα, μπορεί να έφτασε στα 62 του, δεν παύει όμως να είναι ο προπονητής του τελευταίου «κιτρινόμαυρου» τίτλου.

Το πρωτάθλημα που κατέκτησε η ΑΕΚ το 2002, ανατρέποντας το αρχικό 2-0 του Ολυμπιακού με ιστορικό «διπλό» στο Φάληρο στον 4ο τελικό, ήταν η τελευταία αναλαμπή των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» και ταυτόχρονα το «κύκνειο άσμα» μίας υπερδύναμης που κατέρρεε.
Επιτρέψτε μου να προσγειώσω όσους ονειρεύονται μεγαλεία και ποντάρουν στη βαριά φανέλα για να τρομάξουν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ της πρώτης θητείας του Σάκοτα δεν είχε μόνο ισχυρά θεμέλια από τα χρόνια του Ιωαννίδη και του Ιβκοβιτς, αλλά και κραταιά διοίκηση (Φιλίππου-Γρανίτσας) και έναν γαλαξία αστέρων στο δυναμικό της: Κακιούζη, Χατζή, Χόλντεν, Ζήση, Ντικούδη, Μπετς, Μπιλμπά και τον σημερινό υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Βασίλη Κικίλια!

Ευνοήθηκε μάλιστα από τη συγκυρία, αφού ο μέτριος Ολυμπιακός βρήκε μπόσικο τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό μετά τον θρίαμβο της Μπολόνια, τον απέκλεισε στα ημιτελικά και έστρωσε τον δρόμο στην «Ενωση», η οποία μπήκε στους τελικούς με απόλυτο πλεονέκτημα έδρας.
Ουδέποτε, όμως, έβαλε την άμαξα μπροστά από το άλογο, η ΑΕΚ εκείνης της εποχής. Αυτή τη συνήθεια την απέκτησε από τότε που είδε τις πλάτες του απογοητευμένου Γιάννη Φιλίππου.