Ο Κώστας Μιαούλης προσπαθεί να κάνει έναν απολογισμό των οκτώ ημερών που
πέρασαν από το «όχι» του Μοντανιέ και τη δυσπιστία, στο κλίμα απόλυτης
ευφορίας στις τάξεις των Ενωσιτών.
Σε ένα μεταγραφικό παζάρι, ειδικά σε αυτό του καλοκαιριού, όταν για να βγάλουμε συμπεράσματα για τα αποκτήματα πρέπει να περάσει καιρός, οι εντυπώσεις εναλλάσσονται σε μεγάλο βαθμό, υπάρχει χαρά, απογοήτευση, κλίμα γκρίνιας, υπερασιοδοξίας, ανησυχίας, αν οι απαραίτητες κινήσεις για την ενίσχυση της κάθε ομάδας, καθυστερούν. Μπορεί το κλίμα να μεταβληθεί από την αρχή του καλοκαιριού μέχρι το τέλος ή από μήνα σε μήνα.
Πολύ δύσκολα πάντως, μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου, αλλαγή σκηνικού τόσο δραματική μέσα σε οκτώ ημέρες, όπως αυτή που συνέβη αυτή τη φορά. Θυμίζω πως ήταν μόλις το Σάββατο 4 του μήνα που στις τάξεις των φίλων της Ενωσης επικρατούσε αναστάτωση από το «όχι» του Γάλλου. Σήμερα 12 του μήνα, το κλίμα δεν είναι απλά διαφορετικό, αλλά υπάρχει η βεβαιότητα πως και τα υπόλοιπα που πρέπει να συμβούν για την ενίσχυση της ομάδας, θα γίνουν.
Μετά την άρνηση του Μοντανιέ, οι άνθρωποι της διοίκησης της ΑΕΚ έβαλαν κάτω τα πράγματα. Η πρώτη αποτελεσματική ενέργεια ήταν να προσλάβουν άμεσα προπονητή. Δεν αλλάζω την άποψη μου για τον Γάλλο που είναι άκρως θετική. Ωστόσο μετά την αποτυχία σε αυτή τη διαπραγμάτευση, πράγμα που είναι άκρως φυσιολογικό σε τέτοιες περιπτώσεις, υπήρξε μια άμεση αντίδραση.
Κι όταν έφυγε και η... κρυάδα της άρνησης του Γάλλου, ίσως τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Ένας επαγγελματίας που θα είχε ενδοιασμούς για την επιλογή του, όπως ο Μοντανιέ ήταν προτιμότερο που δεν ήρθε. Όπως ενδοιασμούς ήταν φυσικό να έχει και ο Μελισσανίδης με τον Γάλλο. Να σας πω την αλήθεια, φέρνοντας το σκηνικό στο μυαλό μου, δεν είναι κι ότι πιο ταιριαστό ένα αφεντικό με την ιδιοσυγκρασία του ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ με έναν Γάλλο. Το Κετσπάγια-Μελισσανίδης είναι πιο λογικό και πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα.
Η ΑΕΚ έκλεισε άμεσα τον προπονητή και μέσα στην εβδομάδα άρχισε μια μεταγαφική επίθεση που νομίζω πως άλλαξε το σκηνικό άρδην. Πρώτα με την απόκτηση ενός (ακόμα) hot ονόματος παίκτη από την ελληνική αγορά που η ΑΕΚ ήθελε να επενδύσει για να έχει την ηρεμία της για πολλά χρόνια. Και μετά κινήθηκε με άκρα μυστικότητα, τουλάχιστον μέχρι και αρκετές ώρες μετά την άφιξη του για τον ηγέτη της άμυνας. Μια περίπτωση που αντιμετωπίστηκε επικοινωνιακά με τη δέουσα προσοχή και το αποτέλεσμα ήταν το επιθυμητό. Ο Δικέφαλος απέκτησε τον Τσιγκρίνσκι και πλέον έχει τελειώσει με τερματοφύλακα και τον έναν και βασικότερο κεντρικό αμυντικό. Έχει τον Μπακασέτα στο χέρι της και πλέον παίζει με άλλη ψυχολογία σε αυτό το παζάρι.
Τώρα όλα μοιάζουν πιο απλά κι εύκολα. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πώς θα πρέπει να επαναπαυτούν, αλλά τα σημάδια είναι ευοίωνα. Αυτή τη στιγμή ένας από τους λίγους καλούς παίκτες που πέρασαν κατά τα τελευταία χρόνια πριν την πτώση αυτοπροτάθηκε, υπάρχει κι ένας στα υπόψη για το κέντρο της άμυνας. Η ΑΕΚ θα το παλέψει για τον Σουκουλίνι, έναν παίκτη που ξέρει για να πλαισιώσει στα χαφ τους Σιμόες και Γιόχανσον. Και μετά θ’ απομένει το back-up του αριστερού μπακ, ο εξτρέμ και ο φορ.
Σε ένα μεταγραφικό παζάρι, ειδικά σε αυτό του καλοκαιριού, όταν για να βγάλουμε συμπεράσματα για τα αποκτήματα πρέπει να περάσει καιρός, οι εντυπώσεις εναλλάσσονται σε μεγάλο βαθμό, υπάρχει χαρά, απογοήτευση, κλίμα γκρίνιας, υπερασιοδοξίας, ανησυχίας, αν οι απαραίτητες κινήσεις για την ενίσχυση της κάθε ομάδας, καθυστερούν. Μπορεί το κλίμα να μεταβληθεί από την αρχή του καλοκαιριού μέχρι το τέλος ή από μήνα σε μήνα.
Πολύ δύσκολα πάντως, μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου, αλλαγή σκηνικού τόσο δραματική μέσα σε οκτώ ημέρες, όπως αυτή που συνέβη αυτή τη φορά. Θυμίζω πως ήταν μόλις το Σάββατο 4 του μήνα που στις τάξεις των φίλων της Ενωσης επικρατούσε αναστάτωση από το «όχι» του Γάλλου. Σήμερα 12 του μήνα, το κλίμα δεν είναι απλά διαφορετικό, αλλά υπάρχει η βεβαιότητα πως και τα υπόλοιπα που πρέπει να συμβούν για την ενίσχυση της ομάδας, θα γίνουν.
Μετά την άρνηση του Μοντανιέ, οι άνθρωποι της διοίκησης της ΑΕΚ έβαλαν κάτω τα πράγματα. Η πρώτη αποτελεσματική ενέργεια ήταν να προσλάβουν άμεσα προπονητή. Δεν αλλάζω την άποψη μου για τον Γάλλο που είναι άκρως θετική. Ωστόσο μετά την αποτυχία σε αυτή τη διαπραγμάτευση, πράγμα που είναι άκρως φυσιολογικό σε τέτοιες περιπτώσεις, υπήρξε μια άμεση αντίδραση.
Κι όταν έφυγε και η... κρυάδα της άρνησης του Γάλλου, ίσως τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Ένας επαγγελματίας που θα είχε ενδοιασμούς για την επιλογή του, όπως ο Μοντανιέ ήταν προτιμότερο που δεν ήρθε. Όπως ενδοιασμούς ήταν φυσικό να έχει και ο Μελισσανίδης με τον Γάλλο. Να σας πω την αλήθεια, φέρνοντας το σκηνικό στο μυαλό μου, δεν είναι κι ότι πιο ταιριαστό ένα αφεντικό με την ιδιοσυγκρασία του ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ με έναν Γάλλο. Το Κετσπάγια-Μελισσανίδης είναι πιο λογικό και πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα.
Η ΑΕΚ έκλεισε άμεσα τον προπονητή και μέσα στην εβδομάδα άρχισε μια μεταγαφική επίθεση που νομίζω πως άλλαξε το σκηνικό άρδην. Πρώτα με την απόκτηση ενός (ακόμα) hot ονόματος παίκτη από την ελληνική αγορά που η ΑΕΚ ήθελε να επενδύσει για να έχει την ηρεμία της για πολλά χρόνια. Και μετά κινήθηκε με άκρα μυστικότητα, τουλάχιστον μέχρι και αρκετές ώρες μετά την άφιξη του για τον ηγέτη της άμυνας. Μια περίπτωση που αντιμετωπίστηκε επικοινωνιακά με τη δέουσα προσοχή και το αποτέλεσμα ήταν το επιθυμητό. Ο Δικέφαλος απέκτησε τον Τσιγκρίνσκι και πλέον έχει τελειώσει με τερματοφύλακα και τον έναν και βασικότερο κεντρικό αμυντικό. Έχει τον Μπακασέτα στο χέρι της και πλέον παίζει με άλλη ψυχολογία σε αυτό το παζάρι.
Τώρα όλα μοιάζουν πιο απλά κι εύκολα. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πώς θα πρέπει να επαναπαυτούν, αλλά τα σημάδια είναι ευοίωνα. Αυτή τη στιγμή ένας από τους λίγους καλούς παίκτες που πέρασαν κατά τα τελευταία χρόνια πριν την πτώση αυτοπροτάθηκε, υπάρχει κι ένας στα υπόψη για το κέντρο της άμυνας. Η ΑΕΚ θα το παλέψει για τον Σουκουλίνι, έναν παίκτη που ξέρει για να πλαισιώσει στα χαφ τους Σιμόες και Γιόχανσον. Και μετά θ’ απομένει το back-up του αριστερού μπακ, ο εξτρέμ και ο φορ.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου