Η προσθήκη (ΚΑΙ) του Μάλκολμ Άρμστεντ έρχεται να αποτελέσει νέο
πειστήριο για την «κάψα» του Μάκη Αγγελόπουλου για την μπασκετική ΑΕΚ,
κόντρα σε… «αιωνίους» και Ευρωλίγκα. Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης.
Ο κόσμος της ΑΕΚ μπορεί να αισθάνεται ακόμη πιο σίγουρος. Ουδείς ξέρει
αν η προσθήκη του Μάλκολμ Άρμστεντ θα βελτιώσει στον επιθυμητό βαθμό
αγωνιστικά την εικόνα της ομάδας κι αυτό μένει να φανεί προσεχώς. Εκείνο
για το οποίο όμως δεν χωρά καμία αμφιβολία πλέον, είναι πως το αφεντικό
της ΚΑΕ, Μάκης Αγγελόπουλος, δεν ξενερώνει… ποτέ!
Ούτε ο γνωστός εκ των προτέρων συμβιβασμός με τη σκληρή πραγματικότητα της τεράστιας απόστασης από τους δύο «αιώνιους», ούτε η χλιαρή στην αρχή της σεζόν αλλά καταπώς φαίνεται ραγδαία αυξανόμενη προσέλευση του κοινού στο ΟΑΚΑ, ούτε και η απόφαση της Ευρωλίγκας να μετατρέψει σε κλειστό κλαμπ ελαχίστων τη διοργάνωσή της απαγορεύοντας τα όνειρα ακόμη και σε εκείνους που ακόμη τολμούν να τα κάνουν και να πληρώνουν για την υλοποίησή τους…
Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ δείχνει αποφασισμένος να κάνει ό,τι περνά από το χέρι και προπαντός την τσέπη του για να ενισχύσει την ομάδα του. Κι ας μοιάζει από δύσκολο ως αδύνατο όχι φέτος αλλά πιθανώς και σε βάθος αρκετών χρόνων ακόμη να σπάσει το δίπολο των «αιωνίων», κι ας τον στηρίζει ο κόσμος της «Ένωσης» δυσανάλογα με το ποδοσφαιρικό τμήμα, κι ας φαντάζει απίθανο να πειστεί η Ευρωλίγκα να αλλάξει μυαλά και να κάνει πιο εύκολα προσβάσιμη τη διοργάνωσή της.
Επί του πρακτέου, ο Μάλκολμ Άρμστεντ αποτελεί σίγουρα ένα upgrade στην περιφέρεια της ΑΕΚ. Δεν διαφέρει τρομερά σε χαρακτηριστικά από τον Κρις Γουόρεν, αφού είναι αντίστοιχης σωματοδομής κι εξαιτίας αυτής ανάλογων αδυναμιών στην άμυνα, ωστόσο σε σύγκριση με εκείνον το νέο απόκτημα της «Ένωσης» ελέγχει ελαφρώς καλύτερα το ρυθμό, βλέπει ελαφρώς περισσότερο τον συμπαίκτη από το καλάθι, έχει πιο αξιόπιστο μακρινό σουτ και είναι αριστερόχειρας. Για τον τελευταίο λόγο και ίσως όχι μόνο, ο Άρμστεντ φέρνει στο νου τον Κώστα Σλούκα, χωρίς ασφαλώς να γίνεται σύγκριση των δύο.
Όμως θα το ξαναγράψουμε: ακόμη κι αν ο Άρμστεντ δεν αποδειχτεί επιτυχημένη επιλογή, ακόμη κι αν η εικόνα της ομάδας δεν βελτιωθεί στον επιθυμητό βαθμό και ζοριστεί τώρα που ο βαθμός δυσκολίας του προγράμματος ανεβαίνει κατακόρυφα, η ΑΕΚ είναι σε καλά χέρια. Ο Μάκης Αγγελόπουλος, ακόμη και με τα όποια λάθη έκανε και πιθανώς θα κάνει όπως κάθε «φρέσκος» στα πράγματα παράγοντας, έχει χρήματα και πάνω από όλα «τρέλα» για να συνεχίσει να ονειρεύεται, έστω κι αν όλοι και όλα γύρω του μοιάζουν να του το απαγορεύουν.
Ο μόνος τρόπος να ξενερώσει μοιάζει να είναι η αδιαφορία του κόσμου. Ενός κόσμου που όμως έστω και καθυστερημένα δείχνει να αναγνωρίζει την προσπάθεια και να συμμετέχει. Γιατί όταν ένας οραματίζεται μόνος του είναι από ονειροπόλος μέχρι και τρελός. Όταν όμως τον ακολουθούν πολλές χιλιάδες, ακόμη και το αδύνατο φαντάζει εφικτό…
Ούτε ο γνωστός εκ των προτέρων συμβιβασμός με τη σκληρή πραγματικότητα της τεράστιας απόστασης από τους δύο «αιώνιους», ούτε η χλιαρή στην αρχή της σεζόν αλλά καταπώς φαίνεται ραγδαία αυξανόμενη προσέλευση του κοινού στο ΟΑΚΑ, ούτε και η απόφαση της Ευρωλίγκας να μετατρέψει σε κλειστό κλαμπ ελαχίστων τη διοργάνωσή της απαγορεύοντας τα όνειρα ακόμη και σε εκείνους που ακόμη τολμούν να τα κάνουν και να πληρώνουν για την υλοποίησή τους…
Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ δείχνει αποφασισμένος να κάνει ό,τι περνά από το χέρι και προπαντός την τσέπη του για να ενισχύσει την ομάδα του. Κι ας μοιάζει από δύσκολο ως αδύνατο όχι φέτος αλλά πιθανώς και σε βάθος αρκετών χρόνων ακόμη να σπάσει το δίπολο των «αιωνίων», κι ας τον στηρίζει ο κόσμος της «Ένωσης» δυσανάλογα με το ποδοσφαιρικό τμήμα, κι ας φαντάζει απίθανο να πειστεί η Ευρωλίγκα να αλλάξει μυαλά και να κάνει πιο εύκολα προσβάσιμη τη διοργάνωσή της.
Επί του πρακτέου, ο Μάλκολμ Άρμστεντ αποτελεί σίγουρα ένα upgrade στην περιφέρεια της ΑΕΚ. Δεν διαφέρει τρομερά σε χαρακτηριστικά από τον Κρις Γουόρεν, αφού είναι αντίστοιχης σωματοδομής κι εξαιτίας αυτής ανάλογων αδυναμιών στην άμυνα, ωστόσο σε σύγκριση με εκείνον το νέο απόκτημα της «Ένωσης» ελέγχει ελαφρώς καλύτερα το ρυθμό, βλέπει ελαφρώς περισσότερο τον συμπαίκτη από το καλάθι, έχει πιο αξιόπιστο μακρινό σουτ και είναι αριστερόχειρας. Για τον τελευταίο λόγο και ίσως όχι μόνο, ο Άρμστεντ φέρνει στο νου τον Κώστα Σλούκα, χωρίς ασφαλώς να γίνεται σύγκριση των δύο.
Όμως θα το ξαναγράψουμε: ακόμη κι αν ο Άρμστεντ δεν αποδειχτεί επιτυχημένη επιλογή, ακόμη κι αν η εικόνα της ομάδας δεν βελτιωθεί στον επιθυμητό βαθμό και ζοριστεί τώρα που ο βαθμός δυσκολίας του προγράμματος ανεβαίνει κατακόρυφα, η ΑΕΚ είναι σε καλά χέρια. Ο Μάκης Αγγελόπουλος, ακόμη και με τα όποια λάθη έκανε και πιθανώς θα κάνει όπως κάθε «φρέσκος» στα πράγματα παράγοντας, έχει χρήματα και πάνω από όλα «τρέλα» για να συνεχίσει να ονειρεύεται, έστω κι αν όλοι και όλα γύρω του μοιάζουν να του το απαγορεύουν.
Ο μόνος τρόπος να ξενερώσει μοιάζει να είναι η αδιαφορία του κόσμου. Ενός κόσμου που όμως έστω και καθυστερημένα δείχνει να αναγνωρίζει την προσπάθεια και να συμμετέχει. Γιατί όταν ένας οραματίζεται μόνος του είναι από ονειροπόλος μέχρι και τρελός. Όταν όμως τον ακολουθούν πολλές χιλιάδες, ακόμη και το αδύνατο φαντάζει εφικτό…
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου