Ο Κώστας Μιαούλης γράφει για την πρεμιέρα της ΑΕΚ στην επάνοδο, για τα
συναισθήματα, αλλά και για τη νοοτροπία που θέλει και θα περάσει, ο
Δέλλας στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Σε αυτές τις 853 μέρες που μεσολάβησαν, σκέφτηκα πολλές φορές,
ποια θα ήταν η στιγμή που θα με έκανε να συνειδητοποιήσω περισσότερο,
την περιπέτεια που πέρασε η ΑΕΚ. Όταν η «Ένωση» βγήκε για ζέσταμα ξανά
σε παιχνίδι Σούπερ Λίγκ, η αλήθεια είναι πως ανατρίχιασα και συνέλαβα
τον εαυτό μου να βουρκώνει συνάμα. Ήταν η στιγμή που ένιωσα περισσότερο
απ’ όλα τι έχει προηγηθεί σε αυτό το διάστημα. Είναι όπως σε μια μεγάλη
περιπέτεια, που μόνο αφού περάσει όλη η υπερένταση και είσαι βέβαιος πως
έχεις επιβιώσει, τότε και μόνο αντιλαμβάνεσαι ή τουλάχιστον αρχίζεις,
να κατανοείς, τι ακριβώς έχει συμβεί.
Για την ΑΕΚ η εκκίνηση ήταν ιδανική. Αγωνιστικά, δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς, ομορφότερη πρεμιέρα. Και τα τρία γκολ ήταν υπέροχα, τα δύο για τους συνδυασμούς που βγήκαν στο χορτάρι και το δεύτερο ήταν πανέμορφο, από την προσωπική ενέργεια ενός Βραζιλιάνου, που από πρόπερσι είχε καταθέσει τα διαπιστευτήρια του. Ο Ροντρίγκο Γκάλο, είναι λεφτά στην τράπεζα και κάνοντας μια γρήγορη βόλτα στο διαδίκτυο, αυτοί που έχουν κάθε λόγο, να τραβάνε τα μαλλιά τους, είναι οι φίλοι του «τριφυλλιού» που δεν τον είδαν πέρσι, να ντύνεται στα πράσινα.
Για τον Γιάκομπ Γιόχανσον τα λόγια είναι περιττά. Αυτά που μας είχε δείξει την σεζόν που πέρασε, ήταν μόνο μια ιδέα απ’ αυτά που μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο. Το ευτύχημα για τον Δέλλα, είναι πως ο Σουηδός μαζί με τον Σιμόες φαίνεται να έχουν «κουμπώσει» απόλυτα μέσα στο γήπεδο. Βέβαια τα δύσκολα τεστ είναι μπροστά, όμως αυτοί οι δύο φαίνεται πως έχουν «δέσει» σωστά. Κι αυτό είναι σημείο καταλυτικό για το πόσο μπορεί να προοδεύσει η φετινή ΑΕΚ. Ο Βάργκας ήταν επίσης μια λύση για την οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία και έδειξε από το πρώτο ματς. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει και στον «κάπταιν» Πλατέλλα που ξέρω πως θα δώσει τα πάντα.
Τα μεγάλα κέρδη ήταν δύο από το ματς με τον Πλατανιά. Η ΑΕΚ με το ποδόσφαιρο που έδειξε, θα κρατήσει και τις επόμενες αγωνιστικές τον κόσμο της. Αυτός μετά από τόσες πίκρες, δικαιούται να περνάει όμορφες αγωνιστικές, με καλό ποδόσφαιρο. Δικαιούται μια αποζημίωση με βάση το ποδόσφαιρο που θα βλέπει από την ομάδα του Δέλλα.
Καταλήγω όμως με το τεράστιο όφελος. Ο Δέλλας θέλει και βλέποντας τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, θεωρώ πως θα τα καταφέρει, να δημιουργήσει μια ομάδα που θα βάλει πάνω απ΄όλα το συμφέρον του συνόλου.
Όταν βλέπεις τον Βάργκας να κυνηγάει κάθε φάση, τον Μπουονανότε να τρέχει σαν παλαβός να μαρκάρει στο 3-0, ακόμα και τον Τζιμπούρ να σκυλιάζει σε κάθε φάση, τότε καταλαβαίνεις πως κάτι σημαντικό συμβαίνει σε αυτή την ομάδα. Μια ομάδα που θα έχει στρατιώτες που θα είναι στην υπηρεσία του συνόλου και όχι μια ομάδα με βεντέτες που θα κοιτάζουν το πώς θα διακριθούν σε βάρος του συνόλου. Όλοι τα δίνουν όλα. Κι ευκαιρίες θα πάρουν κι όσοι δεν έπαιξαν στο ματς αυτό. Το πρώτο και το τρίτο γκολ ειδικά, αλλά και η διπλή ευκαιρία του Πλατέλλα με τον Αραβίδη στο 50’, ως συνδυασμοί, αποτελούν την αποθέωση του ομαδικού πνεύματος.
Αυτό που έζησε ο Τραϊανός Δέλλας στην Εθνική ομάδα και που κατάλαβε από τον Ότο Ρεχάγκελ που ανέκαθεν είχε τον κόουτς της ΑΕΚ σε τεράστια εκτίμηση, είναι αυτό που τον οδηγεί σαν φιλοσοφία, πέρα από τα συστήματα και το στιλ παιχνιδιού. Οι παίκτες της ΑΕΚ πρέπει να θυσιάζονται ο ένας για τον άλλο κι όλοι μαζί για την ομάδα. Σε αυτό τον δρόμο θέλει να πορευθεί ο Δέλλας και πιστεύω πως έχει καλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Γιατί αυτό που έλειψε για πολλά χρόνια από την «Ένωση» για να είναι μια πραγματικά ξεχωριστή ομάδα, σαν οντότητα είναι πως είχε πάψει να πολεμά. Η περιπέτεια των μικρών κατηγοριών, θα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό, στο να βρει ξανά, την ταυτότητα μιας ομάδας που πολεμά μέχρι τέλους, για να πάρει αυτό που δικαιούται.
Για την ΑΕΚ η εκκίνηση ήταν ιδανική. Αγωνιστικά, δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς, ομορφότερη πρεμιέρα. Και τα τρία γκολ ήταν υπέροχα, τα δύο για τους συνδυασμούς που βγήκαν στο χορτάρι και το δεύτερο ήταν πανέμορφο, από την προσωπική ενέργεια ενός Βραζιλιάνου, που από πρόπερσι είχε καταθέσει τα διαπιστευτήρια του. Ο Ροντρίγκο Γκάλο, είναι λεφτά στην τράπεζα και κάνοντας μια γρήγορη βόλτα στο διαδίκτυο, αυτοί που έχουν κάθε λόγο, να τραβάνε τα μαλλιά τους, είναι οι φίλοι του «τριφυλλιού» που δεν τον είδαν πέρσι, να ντύνεται στα πράσινα.
Για τον Γιάκομπ Γιόχανσον τα λόγια είναι περιττά. Αυτά που μας είχε δείξει την σεζόν που πέρασε, ήταν μόνο μια ιδέα απ’ αυτά που μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο. Το ευτύχημα για τον Δέλλα, είναι πως ο Σουηδός μαζί με τον Σιμόες φαίνεται να έχουν «κουμπώσει» απόλυτα μέσα στο γήπεδο. Βέβαια τα δύσκολα τεστ είναι μπροστά, όμως αυτοί οι δύο φαίνεται πως έχουν «δέσει» σωστά. Κι αυτό είναι σημείο καταλυτικό για το πόσο μπορεί να προοδεύσει η φετινή ΑΕΚ. Ο Βάργκας ήταν επίσης μια λύση για την οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία και έδειξε από το πρώτο ματς. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει και στον «κάπταιν» Πλατέλλα που ξέρω πως θα δώσει τα πάντα.
Τα μεγάλα κέρδη ήταν δύο από το ματς με τον Πλατανιά. Η ΑΕΚ με το ποδόσφαιρο που έδειξε, θα κρατήσει και τις επόμενες αγωνιστικές τον κόσμο της. Αυτός μετά από τόσες πίκρες, δικαιούται να περνάει όμορφες αγωνιστικές, με καλό ποδόσφαιρο. Δικαιούται μια αποζημίωση με βάση το ποδόσφαιρο που θα βλέπει από την ομάδα του Δέλλα.
Καταλήγω όμως με το τεράστιο όφελος. Ο Δέλλας θέλει και βλέποντας τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, θεωρώ πως θα τα καταφέρει, να δημιουργήσει μια ομάδα που θα βάλει πάνω απ΄όλα το συμφέρον του συνόλου.
Όταν βλέπεις τον Βάργκας να κυνηγάει κάθε φάση, τον Μπουονανότε να τρέχει σαν παλαβός να μαρκάρει στο 3-0, ακόμα και τον Τζιμπούρ να σκυλιάζει σε κάθε φάση, τότε καταλαβαίνεις πως κάτι σημαντικό συμβαίνει σε αυτή την ομάδα. Μια ομάδα που θα έχει στρατιώτες που θα είναι στην υπηρεσία του συνόλου και όχι μια ομάδα με βεντέτες που θα κοιτάζουν το πώς θα διακριθούν σε βάρος του συνόλου. Όλοι τα δίνουν όλα. Κι ευκαιρίες θα πάρουν κι όσοι δεν έπαιξαν στο ματς αυτό. Το πρώτο και το τρίτο γκολ ειδικά, αλλά και η διπλή ευκαιρία του Πλατέλλα με τον Αραβίδη στο 50’, ως συνδυασμοί, αποτελούν την αποθέωση του ομαδικού πνεύματος.
Αυτό που έζησε ο Τραϊανός Δέλλας στην Εθνική ομάδα και που κατάλαβε από τον Ότο Ρεχάγκελ που ανέκαθεν είχε τον κόουτς της ΑΕΚ σε τεράστια εκτίμηση, είναι αυτό που τον οδηγεί σαν φιλοσοφία, πέρα από τα συστήματα και το στιλ παιχνιδιού. Οι παίκτες της ΑΕΚ πρέπει να θυσιάζονται ο ένας για τον άλλο κι όλοι μαζί για την ομάδα. Σε αυτό τον δρόμο θέλει να πορευθεί ο Δέλλας και πιστεύω πως έχει καλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Γιατί αυτό που έλειψε για πολλά χρόνια από την «Ένωση» για να είναι μια πραγματικά ξεχωριστή ομάδα, σαν οντότητα είναι πως είχε πάψει να πολεμά. Η περιπέτεια των μικρών κατηγοριών, θα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό, στο να βρει ξανά, την ταυτότητα μιας ομάδας που πολεμά μέχρι τέλους, για να πάρει αυτό που δικαιούται.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου