Τα επιφωνήματα λύπης τελειώνουν στην ΑΕΚ. Γι’ αυτά της χαράς όμως δεν
χρειάζεται να περιμένει γήπεδο κι αναγέννηση: Τα ξεκίνησαν ήδη οι φίλοι
της -μαζί με το γνωστό σύνθημα- για την επιστροφή Γεωργέα!
Λένε συνήθως πως «ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει».
Επιμένουν πως «όταν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει».
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για κάποιο… γκομενάκι. Ή έστω για μια σοβαρή σχέση που τέλειωσε.
Εδώ μιλάμε για οικογένεια. Έτσι όπως (επιβεβαίωσε πως) νιώθει την ΑΕΚ ο Νίκος Γεωργέας…
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Έναν χρόνο μετά την ανεξήγητη/ανούσια/αποτυχημένη (διαλέγεις όποιο επίθετο θέλεις, μέσα θα ‘σαι) απόφαση να βγάλει την κιτρινόμαυρη φανέλα, κάποιος άλλος ίσως το κρατούσε «μανιάτικο». Ο Γεωργέας όμως είναι από την Καλαμάτα!
Ενώ λοιπόν ο… άλλος θα ‘λεγε «ωχ, αδελφέ» (που να μπλέκεις στην τρίτη κατηγορία), αυτός επιβεβαίωσε πως είναι «αδερφούλης».
Κι ένας «Φούλης» (όπως περικόπηκε με τα χρόνια η προσφώνηση που του κόλλησε ο Νίκος Λυμπερόπουλος) δεν κάνει μακριά απ’ την οικογένεια για περισσότερο από ένα χρόνο. Ούτε σκέφτεται φυσικά αν θα την ακολουθήσει στα δύσκολα…
Άλλωστε στα δύσκολα την έμαθε -τον Γενάρη του 2001 που έφτασε απ’ την Καλαμάτα. Απ’ τα δύσκολα (όπως την εφιαλτική βραδιά με τον Τζόρτζεβιτς στο 3-2 απ’ τον Ολυμπιακό) ατσαλώθηκε. Παντού έπαιξε μαζί της: Από τη Νέα Φιλαδέλφεια μέχρι τα Άνω Λιόσια. Από τη Νέα Σμύρνη ως τη Λεωφόρο. Από τη Ριζούπολη ως το ΟΑΚΑ.
Γεύτηκε χαρές -σαν τα Κύπελλα του 2002 και του 2011. Πίκρες -σαν τον χαμένο «τελικό» πρωταθλήματος του 2002 και τον τίτλο που έχασε στα χαρτιά το 2008. Έζησε βραδιές Champions League. Κι άλλες -ατέλειωτες- όπως εκείνη του τελικού το 2009.
Κι έπαιξε παντού. Από αμυντικό χαφ μέχρι δεξί μπακ. Κι από… αριστερό μπακ μέχρι στόπερ. Όποιος κι αν το ζητούσε. Είτε ήταν ο αείμνηστος Γιάννης Παθιακάκης και ο Νίκος Κωστένογλου, είτε ήταν ο Φερνάντο Σάντος, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Λορένθο Φερέρ και ο Μανόλο Χιμένεθ.
Ο Γεωργέας ήταν πάντα παρών. Να πατάει κάθε τετραγωνικό του γηπέδου. Να πέφτει στη λάσπη. Να βγάζει τη γλώσσα του αντιπάλου. Να παρασέρνει τον συμπαίκτη με το πάθος του. Και ν’ αναγκάζει την εξέδρα να τραγουδάει για την… ποιότητα των καλλιεργειών στην πατρίδα του.
Επιμένουν πως «όταν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει».
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για κάποιο… γκομενάκι. Ή έστω για μια σοβαρή σχέση που τέλειωσε.
Εδώ μιλάμε για οικογένεια. Έτσι όπως (επιβεβαίωσε πως) νιώθει την ΑΕΚ ο Νίκος Γεωργέας…
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Έναν χρόνο μετά την ανεξήγητη/ανούσια/αποτυχημένη (διαλέγεις όποιο επίθετο θέλεις, μέσα θα ‘σαι) απόφαση να βγάλει την κιτρινόμαυρη φανέλα, κάποιος άλλος ίσως το κρατούσε «μανιάτικο». Ο Γεωργέας όμως είναι από την Καλαμάτα!
Ενώ λοιπόν ο… άλλος θα ‘λεγε «ωχ, αδελφέ» (που να μπλέκεις στην τρίτη κατηγορία), αυτός επιβεβαίωσε πως είναι «αδερφούλης».
Κι ένας «Φούλης» (όπως περικόπηκε με τα χρόνια η προσφώνηση που του κόλλησε ο Νίκος Λυμπερόπουλος) δεν κάνει μακριά απ’ την οικογένεια για περισσότερο από ένα χρόνο. Ούτε σκέφτεται φυσικά αν θα την ακολουθήσει στα δύσκολα…
Άλλωστε στα δύσκολα την έμαθε -τον Γενάρη του 2001 που έφτασε απ’ την Καλαμάτα. Απ’ τα δύσκολα (όπως την εφιαλτική βραδιά με τον Τζόρτζεβιτς στο 3-2 απ’ τον Ολυμπιακό) ατσαλώθηκε. Παντού έπαιξε μαζί της: Από τη Νέα Φιλαδέλφεια μέχρι τα Άνω Λιόσια. Από τη Νέα Σμύρνη ως τη Λεωφόρο. Από τη Ριζούπολη ως το ΟΑΚΑ.
Γεύτηκε χαρές -σαν τα Κύπελλα του 2002 και του 2011. Πίκρες -σαν τον χαμένο «τελικό» πρωταθλήματος του 2002 και τον τίτλο που έχασε στα χαρτιά το 2008. Έζησε βραδιές Champions League. Κι άλλες -ατέλειωτες- όπως εκείνη του τελικού το 2009.
Κι έπαιξε παντού. Από αμυντικό χαφ μέχρι δεξί μπακ. Κι από… αριστερό μπακ μέχρι στόπερ. Όποιος κι αν το ζητούσε. Είτε ήταν ο αείμνηστος Γιάννης Παθιακάκης και ο Νίκος Κωστένογλου, είτε ήταν ο Φερνάντο Σάντος, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Λορένθο Φερέρ και ο Μανόλο Χιμένεθ.
Ο Γεωργέας ήταν πάντα παρών. Να πατάει κάθε τετραγωνικό του γηπέδου. Να πέφτει στη λάσπη. Να βγάζει τη γλώσσα του αντιπάλου. Να παρασέρνει τον συμπαίκτη με το πάθος του. Και ν’ αναγκάζει την εξέδρα να τραγουδάει για την… ποιότητα των καλλιεργειών στην πατρίδα του.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου