Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για τους πρόσφυγες, τη ντροπή ΟΛΩΝ που
επιτρέπουμε τα άσχημα της ιστορίας να τα βιώνουμε ξανά και ξανά και
μια... τζούρα από ΑΕΚ.
Ξεκίνησα να γράφω για την ΑΕΚ, το πρόγραμμά της, την ανάγκη για την
κατάκτηση της νίκης με αντίπαλο τον ΠΑΣ Γιάννενα με αφορμή τον
αγωνιστικό... Γολγοθά μετά αυτό το ματς έως και τον Νοέμβριο.
Είχα αποφασίσει να γράψω έπειτα και δυο λόγια και για όσα ζούμε (για άλλη μια φορά σαν άνθρωποι) με τους πρόσφυγες πόλεμων και όσα εκείνοι δεινά βιώνουν, μα η ανάγκη μου ήταν μεγαλύτερη να γράψω για τον πόνο.
Όχι ότι έχει και μεγάλη σημασία φυσικά... Ποιος είμαι εγώ άλλωστε και τι αξία έχει αυτό που θα γράψω; Πού, πώς και τι θα βοηθήσει; Πουθενά, τίποτα και κανέναν προφανώς.
Απλά ξεκίνησα να γράφω και μου βγήκε τόσο μεγάλη η ανάγκη... Συγχωρήστε με αν θα σας κουράσω λίγο, ειλικρινά συγχωρήστε με μα βγήκε μόνο του, έτσι απλά, χωρίς προσπάθεια, τάξη ή συνοχή στη σκέψη. Ανάγκη άλλωστε είπαμε όχι κάτι φτιαχτό!
Πόλεμοι, παιδιά που χάνονται, γονείς που υποχρεώνονται να ζήσουν (για λίγο, ίσως πολύ, μέχρι και για πάντα) χώρια μακριά κι απ' τα παιδιά τους. Οικογένειες που ξεκληρίζονται, πόλεις και χωριά που εξαφανίζονται μαζί με όλη τη ζωή (σε περιουσία, αναμνήσεις και τόσα άλλα) που υπήρχε σε αυτές-αυτά.
Άνθρωποι που πρέπει να φύγουν χωρίς να γνωρίζουν αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν ακόμη και από το ταξίδι προς την ελευθερία που τους οδηγεί σε διαφορετικού είδους κακομεταχείρισης από χώρες που ήλπιζαν να τους δεχτούν και να τους δώσουν τη δυνατότητα στο όνειρο που για μας είναι η καθημερινότητα, η πραγματικότητα, για τη δυνατότητα να ζήσουν!
Παρακολούθησα κι εγώ μαζί με όλους σας φαντάζομαι το βίντεο με την εικονολήπτρια να κλωτσάει πρόσφυγα γονιό με το παιδί του αγκαλιά και λίγο αργότερα ένα ακόμη κοριτσάκι προσφύγων, αλλά και πόσους άλλους προφανώς δεν μπορέσαμε να δούμε να κάνει το ίδιο. Πώς στο διάολο γίναμε έτσι; Ποιοι μας έκαναν; Τι εξέλιξη σκατάνθρωπου είναι αυτή; Και δεν είναι μόνο αυτή η χαζογκόμενα που είδαμε στο βίντεο.
Κι εδώ στη χώρα μας υπάρχουν τυπάκια και τύπισσες που βρίζουν τους πρόσφυγες, τους λένε να πάνε από κει που ήρθαν (στις βόμβες και στον πόλεμο, στον θάνατο δηλαδή λες και εκείνοι ζήτησαν να φύγουν, ή το ήθελαν).
Ποιος μπορεί να ευθύνεται που ξεχάσαμε να είμαστε δυο και τρεις φορές πιο κοντά σε εκείνον που μας έχει ανάγκη είτε είναι Έλληνας, είτε Αφγανός, είτε Σύριος, είτε Κούρδος και Τούρκος;
Μήπως δεν ξέρουμε εμείς από προσφυγιά; Μήπως τελικά όμως πάντα έτσι ήταν (και) ο Έλληνας και γι' αυτό στους συμπατριώτες του πρόσφυγες είχε φερθεί ακόμη χειρότερα απ' ότι συμβαίνει τώρα; Τότε που τους υποδέχτηκε σαν Τούρκους και... εχθρούς!
Σε ένα απόσπασμά της στο εξαιρετικό της βιβλίο «Ματωμένα Χώματα» η συγκλονιστική Διδώ Σωτηρίου αναφέρει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όσων συνέβαιναν με αφορμή τα γεγονότα της Σμύρνης, περιγραφική όσο ελάχιστοι εξηγεί πως το να πνιγούν άνθρωποι δεν ήταν πια το εμπόδιο, δεν ήταν το δύσκολο, το επέλεγαν από το να πέσουν στα χέρια των δολοφόνων τους με την ανοχή ΟΛΩΝ:
«Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σαν να ΄ναι μόλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τους τρελαίνουν οι χαντζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των τσέτηδων»... Πόσο μοιάζει με το τώρα, με το σήμερα που βιώνουν όλοι οι πρόσφυγες που φεύγουν από τη Συρία, διαβάστε και τούτο και βάλτε το σήμερα στο τότε να δείτε κι άλλες ομοιότητες:
«Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς, λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις. Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναύαρχοι με τα χρυσά σιρίτια, οι διπλωμάτες και οι πρόξενοι της Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας! Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζουν εμβατήρια και τραγούδια χαράς για να φτάνουν ίσαμε τ' αφτιά των πληρωμάτων οι κραυγές οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πώς μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κι η κανονιά δε ρίχτηκε κι η εντολή δε δόθηκε». Πόσο ίδια όλα σε τόσο διαφορετικές εποχές...
Γι' αυτό διάολε δεν πρέπει να γυρνάμε την πλάτη, δεν πρέπει να ξεχνάμε, δεν πρέπει να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι και να δραστηριοποιούμαστε ΟΛΟΙ όπως και όσο μπορούμε για να ΜΗΝ επαναλαμβάνεται η ιστορία και ειδικά τα πιο άσχημα κεφάλαιά της. Κι όμως πλέον μας έγινε συνήθεια γαμώτο, να τα βλέπουμε, να λυπούμαστε οι περισσότεροι και στο τέλος να τα αποδεχόμαστε βουβά, σιωπηρά σα να πενθούμε και για τον ίδιο μας τον εαυτό που αποδείχτηκε ξανά και ξανά λίγος... Κρίμα μας και ντροπή μας!
Yγ: Να γράψω όμως και για την ΑΕΚ... Επιτέλους επιστρέφουμε στην αγωνιστική δράση των πρωταθλημάτων και ειδικά αυτό του ελληνικού που μας αφορά είτε μας αρέσει (θα έπρεπε να είμαστε μάλλον μαζόχες για να συμβαίνει κάτι τέτοιο) είτε όχι μια και προσωπικά ειλικρινά δεν μ' απασχολούν τα ματς των εθνικών ομάδων (πλην της Αγγλίας, το έκανε το ρεκόρ ο Ρούνεϊ που έφτασε τα 50 γκολ και ξεπέρασε τον σερ Μπόμπι Τσάρλτον).
Για την ΑΕΚ έρχεται ένα αρκετά σημαντικό και δύσκολο ματς την Κυριακή στο ΟΑΚΑ μετά την γκέλα με την Ξάνθη στα Πηγάδια. Μια αναμέτρηση με αντίπαλο τον ΠΑΣ Γιάννενα που γίνεται στην έδρα της Ένωσης και πρέπει να είναι νικηφόρα για τους «κιτρινόμαυρους» ενόψει του αγωνιστικού... Γολγοθά που ακολουθεί για την ομάδα του Τραϊανού Δέλλα...
Η ομάδα του Πετράκη έρχεται στην Αθήνα με αρκετά καλή νοοτροπία και ψυχολογία έπειτα από την κατάκτηση της νίκης κόντρα στον ΠΑΟΚ, σε ένα παιχνίδι στα Ιωάννινα το οποίο κέρδισαν μεν δίκαια οι γηπεδούχοι, αλλά θαρρώ το τελικό αποτέλεσμα ήταν απόλυτα άδικο για τους φιλοξενούμενους αν κρίνουμε από την εικόνα και των δυο ομάδων στη συνολική διάρκειά του.
Όπως και να 'χει η επικράτηση του ΠΑΣ σε βάρος του ΠΑΟΚ δεν μπορεί παρά να έχει αφυπνίσει τους πάντες στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο, όποιους δηλαδή μπορεί και να θεωρούσαν με κριτήριο τον αγώνα της πρεμιέρας με αντίπαλο τον Πλατανιά, πως το ίδιο εύκολα θα έρθει η νίκη απέναντι στα Γιάννενα επειδή το ματς θα γίνει στο ΟΑΚΑ...
Όσοι ενδιαφέρονται (είτε επειδή το οφείλουν είτε επειδή το γουστάρουν) για το πρωτάθλημα και γνωρίζουν το πρόγραμμα των ομάδων αντιλαμβάνονται και την αναγκαιότητα της κατάκτησης της νίκης στη 3η αυτή στροφή του πρωταθλήματος για την ΑΕΚ. Μία απλά ανάγνωση του προγράμματος εξηγεί τα πάντα και δίνει στον καθένα να καταλάβει τι εννοώ.
Η ΑΕΚ του Δέλλα πρέπει να φτάσει πάση θυσία στην κατάκτηση των τριών βαθμών αφού το πρόγραμμα που ακολουθεί έχει εξαιρετικό βαθμό δυσκολίας και οφείλει να μην πετάξει βαθμούς σε εντός έδρας ματς (κυρίως) αλλά και σε «βατά» παιχνίδια έξω από την Αθήνα.
Πιο συγκεκριμένα οι «κιτρινόμαυροι» μετά το τέλος της αναμέτρησης με αντίπαλο τον ΠΑΣ θα ταξιδέψουν δις στον Βορρά. Θα παίξουν με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και την επόμενη αγωνιστική θα αντιμετωπίσουν στην Βέροια την τοπική ομάδα. Αυτά είναι τα παιχνίδια της Ένωσης έως το τέλος του μήνα που διανύουμε για να ακολουθήσει ένα διαολόμηνας (σ.σ.: κατά το διαβολοβδομάδα), ο Οκτώβριος στη διάρκεια του οποίου και έως το τέλος του (για την ακρίβεια μέχρι και μετά την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου) θα κρίνει πολλά έως και τα πάντα για τη σεζόν που διανύουμε για την ΑΕΚ...
Η ΑΕΚ μετά την Βέροια υποδέχεται στο ΟΑΚΑ τον Ατρόμητο σε ένα πολύ δύσκολο και δυνατό ματς λίγες μέρες προτού πάει στο Φάληρο για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό... Επιστρέφει στις εντός έδρας αναμετρήσεις με τον Ηρακλή για να ακολουθήσει ένα ματς μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Και να τελείωναν εκεί τα αγωνιστικά... ζόρια για την ΑΕΚ που δίνει όλα τα μεγάλα ματς εκτός έδρας, ακολουθεί μετά το παιχνίδι με τους «πράσινους» ο Αστέρας Τρίπολης στο ΟΑΚΑ!
Αν μη τι άλλο η ΑΕΚ του πρωταθλητισμού δίνει τα σημαντικότερα αγωνιστικά της διαπιστευτήρια από τώρα έως και τις αρχές (την πρώτη εβδομάδα) του Νοεμβρίου. Ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα έχει η ομάδα του Δέλλα και φυσικά έπειτα σε συνδυασμό με των υπολοίπων (αφού την ίδια περίοδο σχεδόν παίζουν όλοι μ' όλους) θα διαπιστωθεί και επιβεβαιωθεί αν μπορεί να πάει μέχρι το τέλος για το πρωτάθλημα...
Να εξηγήσω βέβαια σε όλους που προφανώς δεν κατανοούν, ή δεν μπορούν, ότι όταν αναφερόμαστε στη λέξη πρωταθλητισμός και αυτό τίθεται ως στόχος εννοούμε: την κατάκτηση του τίτλου, ή έστω τη διεκδίκηση αυτού έως το τέλος της σεζόν με μεγάλες αξιώσεις και μικρή διαφορά από την αντίπαλη ομάδα που επίσης θα το διεκδικεί.
Ποια θα είναι αυτή; Θαρρώ πως ο Ολυμπιακός. Με τον αποκλεισμό του από την Ευρώπη ο Παναθηναϊκός αναμφισβήτητα αυξάνει τις πιθανότητες του να κάνει ουσιαστικό πρωταθλητισμό και να το... τρέξει μέχρι τελικής πτώσεως. Όμως βασικός αντίπαλος για την ΑΕΚ σ' αυτό το στόχο θα είναι ο Ολυμπιακός.
Υγ2: Είναι πολύ καλό και σωστό το φιλικό που όρισε η ΑΕΚ με τον Απόλλωνα Σμύρνης στο ΟΑΚΑ (Κεκλεισμένων των θυρών) την 15η Σεπτεμβρίου, καλύτερα τα ματς απ' τις προπονήσεις, πολύ σωστό αφού έρχεται καπάκια διακοπή για εκλογές!
Είχα αποφασίσει να γράψω έπειτα και δυο λόγια και για όσα ζούμε (για άλλη μια φορά σαν άνθρωποι) με τους πρόσφυγες πόλεμων και όσα εκείνοι δεινά βιώνουν, μα η ανάγκη μου ήταν μεγαλύτερη να γράψω για τον πόνο.
Όχι ότι έχει και μεγάλη σημασία φυσικά... Ποιος είμαι εγώ άλλωστε και τι αξία έχει αυτό που θα γράψω; Πού, πώς και τι θα βοηθήσει; Πουθενά, τίποτα και κανέναν προφανώς.
Απλά ξεκίνησα να γράφω και μου βγήκε τόσο μεγάλη η ανάγκη... Συγχωρήστε με αν θα σας κουράσω λίγο, ειλικρινά συγχωρήστε με μα βγήκε μόνο του, έτσι απλά, χωρίς προσπάθεια, τάξη ή συνοχή στη σκέψη. Ανάγκη άλλωστε είπαμε όχι κάτι φτιαχτό!
Πόλεμοι, παιδιά που χάνονται, γονείς που υποχρεώνονται να ζήσουν (για λίγο, ίσως πολύ, μέχρι και για πάντα) χώρια μακριά κι απ' τα παιδιά τους. Οικογένειες που ξεκληρίζονται, πόλεις και χωριά που εξαφανίζονται μαζί με όλη τη ζωή (σε περιουσία, αναμνήσεις και τόσα άλλα) που υπήρχε σε αυτές-αυτά.
Άνθρωποι που πρέπει να φύγουν χωρίς να γνωρίζουν αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν ακόμη και από το ταξίδι προς την ελευθερία που τους οδηγεί σε διαφορετικού είδους κακομεταχείρισης από χώρες που ήλπιζαν να τους δεχτούν και να τους δώσουν τη δυνατότητα στο όνειρο που για μας είναι η καθημερινότητα, η πραγματικότητα, για τη δυνατότητα να ζήσουν!
Παρακολούθησα κι εγώ μαζί με όλους σας φαντάζομαι το βίντεο με την εικονολήπτρια να κλωτσάει πρόσφυγα γονιό με το παιδί του αγκαλιά και λίγο αργότερα ένα ακόμη κοριτσάκι προσφύγων, αλλά και πόσους άλλους προφανώς δεν μπορέσαμε να δούμε να κάνει το ίδιο. Πώς στο διάολο γίναμε έτσι; Ποιοι μας έκαναν; Τι εξέλιξη σκατάνθρωπου είναι αυτή; Και δεν είναι μόνο αυτή η χαζογκόμενα που είδαμε στο βίντεο.
Κι εδώ στη χώρα μας υπάρχουν τυπάκια και τύπισσες που βρίζουν τους πρόσφυγες, τους λένε να πάνε από κει που ήρθαν (στις βόμβες και στον πόλεμο, στον θάνατο δηλαδή λες και εκείνοι ζήτησαν να φύγουν, ή το ήθελαν).
Ποιος μπορεί να ευθύνεται που ξεχάσαμε να είμαστε δυο και τρεις φορές πιο κοντά σε εκείνον που μας έχει ανάγκη είτε είναι Έλληνας, είτε Αφγανός, είτε Σύριος, είτε Κούρδος και Τούρκος;
Μήπως δεν ξέρουμε εμείς από προσφυγιά; Μήπως τελικά όμως πάντα έτσι ήταν (και) ο Έλληνας και γι' αυτό στους συμπατριώτες του πρόσφυγες είχε φερθεί ακόμη χειρότερα απ' ότι συμβαίνει τώρα; Τότε που τους υποδέχτηκε σαν Τούρκους και... εχθρούς!
Σε ένα απόσπασμά της στο εξαιρετικό της βιβλίο «Ματωμένα Χώματα» η συγκλονιστική Διδώ Σωτηρίου αναφέρει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όσων συνέβαιναν με αφορμή τα γεγονότα της Σμύρνης, περιγραφική όσο ελάχιστοι εξηγεί πως το να πνιγούν άνθρωποι δεν ήταν πια το εμπόδιο, δεν ήταν το δύσκολο, το επέλεγαν από το να πέσουν στα χέρια των δολοφόνων τους με την ανοχή ΟΛΩΝ:
«Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σαν να ΄ναι μόλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τους τρελαίνουν οι χαντζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των τσέτηδων»... Πόσο μοιάζει με το τώρα, με το σήμερα που βιώνουν όλοι οι πρόσφυγες που φεύγουν από τη Συρία, διαβάστε και τούτο και βάλτε το σήμερα στο τότε να δείτε κι άλλες ομοιότητες:
«Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς, λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις. Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναύαρχοι με τα χρυσά σιρίτια, οι διπλωμάτες και οι πρόξενοι της Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας! Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζουν εμβατήρια και τραγούδια χαράς για να φτάνουν ίσαμε τ' αφτιά των πληρωμάτων οι κραυγές οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πώς μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κι η κανονιά δε ρίχτηκε κι η εντολή δε δόθηκε». Πόσο ίδια όλα σε τόσο διαφορετικές εποχές...
Γι' αυτό διάολε δεν πρέπει να γυρνάμε την πλάτη, δεν πρέπει να ξεχνάμε, δεν πρέπει να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι και να δραστηριοποιούμαστε ΟΛΟΙ όπως και όσο μπορούμε για να ΜΗΝ επαναλαμβάνεται η ιστορία και ειδικά τα πιο άσχημα κεφάλαιά της. Κι όμως πλέον μας έγινε συνήθεια γαμώτο, να τα βλέπουμε, να λυπούμαστε οι περισσότεροι και στο τέλος να τα αποδεχόμαστε βουβά, σιωπηρά σα να πενθούμε και για τον ίδιο μας τον εαυτό που αποδείχτηκε ξανά και ξανά λίγος... Κρίμα μας και ντροπή μας!
Yγ: Να γράψω όμως και για την ΑΕΚ... Επιτέλους επιστρέφουμε στην αγωνιστική δράση των πρωταθλημάτων και ειδικά αυτό του ελληνικού που μας αφορά είτε μας αρέσει (θα έπρεπε να είμαστε μάλλον μαζόχες για να συμβαίνει κάτι τέτοιο) είτε όχι μια και προσωπικά ειλικρινά δεν μ' απασχολούν τα ματς των εθνικών ομάδων (πλην της Αγγλίας, το έκανε το ρεκόρ ο Ρούνεϊ που έφτασε τα 50 γκολ και ξεπέρασε τον σερ Μπόμπι Τσάρλτον).
Για την ΑΕΚ έρχεται ένα αρκετά σημαντικό και δύσκολο ματς την Κυριακή στο ΟΑΚΑ μετά την γκέλα με την Ξάνθη στα Πηγάδια. Μια αναμέτρηση με αντίπαλο τον ΠΑΣ Γιάννενα που γίνεται στην έδρα της Ένωσης και πρέπει να είναι νικηφόρα για τους «κιτρινόμαυρους» ενόψει του αγωνιστικού... Γολγοθά που ακολουθεί για την ομάδα του Τραϊανού Δέλλα...
Η ομάδα του Πετράκη έρχεται στην Αθήνα με αρκετά καλή νοοτροπία και ψυχολογία έπειτα από την κατάκτηση της νίκης κόντρα στον ΠΑΟΚ, σε ένα παιχνίδι στα Ιωάννινα το οποίο κέρδισαν μεν δίκαια οι γηπεδούχοι, αλλά θαρρώ το τελικό αποτέλεσμα ήταν απόλυτα άδικο για τους φιλοξενούμενους αν κρίνουμε από την εικόνα και των δυο ομάδων στη συνολική διάρκειά του.
Όπως και να 'χει η επικράτηση του ΠΑΣ σε βάρος του ΠΑΟΚ δεν μπορεί παρά να έχει αφυπνίσει τους πάντες στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο, όποιους δηλαδή μπορεί και να θεωρούσαν με κριτήριο τον αγώνα της πρεμιέρας με αντίπαλο τον Πλατανιά, πως το ίδιο εύκολα θα έρθει η νίκη απέναντι στα Γιάννενα επειδή το ματς θα γίνει στο ΟΑΚΑ...
Όσοι ενδιαφέρονται (είτε επειδή το οφείλουν είτε επειδή το γουστάρουν) για το πρωτάθλημα και γνωρίζουν το πρόγραμμα των ομάδων αντιλαμβάνονται και την αναγκαιότητα της κατάκτησης της νίκης στη 3η αυτή στροφή του πρωταθλήματος για την ΑΕΚ. Μία απλά ανάγνωση του προγράμματος εξηγεί τα πάντα και δίνει στον καθένα να καταλάβει τι εννοώ.
Η ΑΕΚ του Δέλλα πρέπει να φτάσει πάση θυσία στην κατάκτηση των τριών βαθμών αφού το πρόγραμμα που ακολουθεί έχει εξαιρετικό βαθμό δυσκολίας και οφείλει να μην πετάξει βαθμούς σε εντός έδρας ματς (κυρίως) αλλά και σε «βατά» παιχνίδια έξω από την Αθήνα.
Πιο συγκεκριμένα οι «κιτρινόμαυροι» μετά το τέλος της αναμέτρησης με αντίπαλο τον ΠΑΣ θα ταξιδέψουν δις στον Βορρά. Θα παίξουν με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και την επόμενη αγωνιστική θα αντιμετωπίσουν στην Βέροια την τοπική ομάδα. Αυτά είναι τα παιχνίδια της Ένωσης έως το τέλος του μήνα που διανύουμε για να ακολουθήσει ένα διαολόμηνας (σ.σ.: κατά το διαβολοβδομάδα), ο Οκτώβριος στη διάρκεια του οποίου και έως το τέλος του (για την ακρίβεια μέχρι και μετά την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου) θα κρίνει πολλά έως και τα πάντα για τη σεζόν που διανύουμε για την ΑΕΚ...
Η ΑΕΚ μετά την Βέροια υποδέχεται στο ΟΑΚΑ τον Ατρόμητο σε ένα πολύ δύσκολο και δυνατό ματς λίγες μέρες προτού πάει στο Φάληρο για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό... Επιστρέφει στις εντός έδρας αναμετρήσεις με τον Ηρακλή για να ακολουθήσει ένα ματς μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Και να τελείωναν εκεί τα αγωνιστικά... ζόρια για την ΑΕΚ που δίνει όλα τα μεγάλα ματς εκτός έδρας, ακολουθεί μετά το παιχνίδι με τους «πράσινους» ο Αστέρας Τρίπολης στο ΟΑΚΑ!
Αν μη τι άλλο η ΑΕΚ του πρωταθλητισμού δίνει τα σημαντικότερα αγωνιστικά της διαπιστευτήρια από τώρα έως και τις αρχές (την πρώτη εβδομάδα) του Νοεμβρίου. Ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα έχει η ομάδα του Δέλλα και φυσικά έπειτα σε συνδυασμό με των υπολοίπων (αφού την ίδια περίοδο σχεδόν παίζουν όλοι μ' όλους) θα διαπιστωθεί και επιβεβαιωθεί αν μπορεί να πάει μέχρι το τέλος για το πρωτάθλημα...
Να εξηγήσω βέβαια σε όλους που προφανώς δεν κατανοούν, ή δεν μπορούν, ότι όταν αναφερόμαστε στη λέξη πρωταθλητισμός και αυτό τίθεται ως στόχος εννοούμε: την κατάκτηση του τίτλου, ή έστω τη διεκδίκηση αυτού έως το τέλος της σεζόν με μεγάλες αξιώσεις και μικρή διαφορά από την αντίπαλη ομάδα που επίσης θα το διεκδικεί.
Ποια θα είναι αυτή; Θαρρώ πως ο Ολυμπιακός. Με τον αποκλεισμό του από την Ευρώπη ο Παναθηναϊκός αναμφισβήτητα αυξάνει τις πιθανότητες του να κάνει ουσιαστικό πρωταθλητισμό και να το... τρέξει μέχρι τελικής πτώσεως. Όμως βασικός αντίπαλος για την ΑΕΚ σ' αυτό το στόχο θα είναι ο Ολυμπιακός.
Υγ2: Είναι πολύ καλό και σωστό το φιλικό που όρισε η ΑΕΚ με τον Απόλλωνα Σμύρνης στο ΟΑΚΑ (Κεκλεισμένων των θυρών) την 15η Σεπτεμβρίου, καλύτερα τα ματς απ' τις προπονήσεις, πολύ σωστό αφού έρχεται καπάκια διακοπή για εκλογές!
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου