Ήταν ολοφάνερο από τον πρώτο καιρό ότι το ρόστερ της ΑΕΚ ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες: εμπειρία και «εγώ» που βοηθά την «Ένωση» να βγάλει την υπεροχή της στο τερέν, ταλέντο με προοπτικές να εξελιχθεί και να αναδειχθεί. Και από τα δύο είχε η ΑΕΚ, όπως και έναν πρωτόπειρο προπονητή που έχει φανερώσει τις καλές προοπτικές του από την εποχή που μιλούσε ως θεωρητικός σε ζητήματα προπονητικής.
Τι δεν είχε, στην αρχή, η ΑΕΚ; Υπομονή για να περιμένει να δει την ομάδα να απαλλάσσεται από τον εκνευρισμό της εκκίνησης και της προσαρμογής στην ιδέα ότι θα αγωνίζεται στη Γ' Εθνική κατηγορία. Η ανυπομονησία της έφερε στην αρχή έως και «πανικό». Πλακώθηκαν τα media να γράφουν σενάρια έως και της πρόωρης αλλαγής προπονητή, προτού καλά καλά συμπληρωθεί μια χούφτα επίσημων αγώνων.
Για καλή τύχη της ΑΕΚ ο Δημήτρης Μελισσανίδης το ξέρει και το καταλαβαίνει το ποδόσφαιρο δεκαετίες τώρα. Και δεν επηρεάστηκε από τον τεχνητό πανικό των ανυπόμονων. Και αφήνει τον προπονητή να δουλέψει. Και τώρα βλέπει την ΑΕΚ να παίζει ποδόσφαιρο της προκοπής και να δίνει σημάδια που επιτρέπουν την εκτίμηση ότι ορισμένοι νεαροί θα «της βγουν». Βλέπει την ΑΕΚ να δείχνει ικανή να συνδυάσει τους στόχους της, δηλαδή να προσφέρει νίκες με γκολ και θέαμα και συγχρόνως να καλλιεργεί και να εξελίσσει νεαρούς ποδοσφαιριστές για το αύριο και το μεθαύριο.
Και κάπως έτσι η ΑΕΚ ηρεμεί σιγά σιγά με τα αγωνιστικά της και ασχολείται με τα άλλα, τα μεγάλα, τα γηπεδικά της. Είναι πια φανερό ότι η ΑΕΚ διαχειρίζεται καλά και το αγωνιστικό μέρος της πρωτόγνωρης εμπειρίας που ζει στη Γ' Εθνική. Το πετυχαίνει χάρη σε έναν προπονητή που δεν έχασε την ψυχραιμία του και έναν διοικητή που βοήθησε τον προπονητή να μη χάσει την ψυχραιμία του. Κάπως έτσι η ΑΕΚ μπορεί να πετύχει και τον τρίτο της στόχο: να «βγάλει» και προπονητή.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου