Όσο πιο μεγάλες είναι, τόσο πιο “άσχημα” πέφτουν»! Αυτός ήταν ο τίτλος
της επίσημης ιστοσελίδας της Uefa για τον υποβιβασμό της ΑΕΚ. Γράφει ο
Ρένος Αρβανίτης.
Ωστόσο η παραπάνω φράση χρήζει συμπλήρωσης… «επιτρέπεται να πέσεις αλλά
επιβάλλεται να σηκωθείς». Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για ένα μέγεθος σαν
και αυτό της Ένωσης, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται εντός
των αυστηρών πλαισίων ενός αθλητικού σωματείου. Η «έννοια» αυτής της
ομάδας εμπεριέχει πολλά περισσότερα πράγματα. Είναι συνδεδεμένη με την
προσφυγιά και τις αλησμόνητες πατρίδες του Ελληνισμού. Είναι εδώ για να
συνδέει τις μνήμες του παρελθόντος με το παρόν και φυσικά με το μέλλον.
Επομένως σε τέτοιες περιπτώσεις η αναγέννηση καθίσταται μονόδρομος και το μονοπάτι που πρέπει να διανύσει αυτή η ομάδα για να επανέλθει εκεί που πραγματικά της αξίζει έχει μία και μόνο «κωδική ονομασία». Τη λέξη ΓΗΠΕΔΟ. Άλλωστε αυτό είχαν κάνει και οι άνθρωποι που συνέλαβαν την ιδέα ΑΕΚ… στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Με τα χέρια τους τότε καθάρισαν τον χώρο, οριοθετώντας τον με πέτρες και ξύλινους πασσάλους. Αρχικά βέβαια οι εξέδρες ήταν μικρές, βρίσκονταν στις δύο πλευρές στο κέντρο του γηπέδου και δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν περισσότερους από 3.000 θεατές. Με τη λήξη σχεδόν του B’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 δημιουργήθηκαν ακόμα 1.500 θέσεις. Το 1950 ολοκληρώθηκε η περιμάνδρωση και η κατασκευή της μεγάλης κερκίδας μήκους 63 μέτρων στην οδό Καππαδοκίας. Για να πάρει στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 την σκυτάλη ο «Πατριάρχης» Νίκος Γκούμας και στις 3 Ιανουαρίου του 1962 η AEK να εγκαινιάσει στο φιλικό με την Μπαρτσελόνα τον χλοοτάπητα, αλλά και τις νέες εξέδρες του γηπέδου της, χωρητικότητας 40.000 θεατών! Έτσι και μέσα στην πορεία του χρόνου το γήπεδο πήρε σιγά σιγά τη μορφή με την οποία όλοι μας το γνωρίσαμε, το αγαπήσαμε και ζήσαμε απίστευτες στιγμές μέσα σε αυτό.
Σήμερα όλα φαντάζουν δρομολογημένα. Η ομάδα περιστοιχίζεται όπως όλα δείχνουν από ανθρώπους που θέλουν αλλά κυρίως μπορούν να δώσουν στην ΑΕΚ τη χαμένη της υπερηφάνεια. Τα πάντα λοιπόν τους επόμενους μήνες θα περιστραφούν γύρω από το θέμα της ανέγερσης του νέου γηπέδου και εκεί ο δήμος μας, η πόλη μέσα στην οποία όλοι μας ζούμε, έχει μία μοναδική ευκαιρία. Μέσω της σύμπνοιας και της συνεργασίας να «αποκομίσει» πολλαπλά οφέλη. Οικονομικά, διότι μην ξεχνάμε ότι το νούμερο 1 πρόβλημα στις μέρες μας δεν είναι άλλο παρά η ανεργία και ο οικονομικός μαρασμός, αλλά και πολλά ακόμη. Γιατί τα σύγχρονα γήπεδα όπως έχει συμβεί σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, μπορούν να είναι και φιλικά προς το περιβάλλον αλλά μπορούν να προσδώσουν και εμπορική υπεραξία στις πόλεις που τα φιλοξενούν. Απτό παράδειγμα το Emirates stadium της Άρσεναλ που φιλοξενείται σε κατοικημένη περιοχή του Β. Λονδίνου.
Εν κατακλείδι όλοι οι φίλαθλοι της αγαπημένης μας ΑΕΚ, που φέτος βίωσαν κάτι πρωτόγνωρο όσον αφορά την αγωνιστική πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας, μπορούν βάσιμα να αισιοδοξούν ότι η ομάδα θα αναγεννηθεί και θα ξαναζήσει στιγμές δόξας στα «πατρογονικά» της εδάφη. Γιατί να μην ξεχνάμε ότι Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως και Νέα Φιλαδέλφεια περπατούν μαζί στα «σοκάκια» της ιστορίας από τα τέλη της δεκαετίας του 1920… λίγα χρόνια δηλαδή μετά την Μικρασιατική καταστροφή…
Επομένως σε τέτοιες περιπτώσεις η αναγέννηση καθίσταται μονόδρομος και το μονοπάτι που πρέπει να διανύσει αυτή η ομάδα για να επανέλθει εκεί που πραγματικά της αξίζει έχει μία και μόνο «κωδική ονομασία». Τη λέξη ΓΗΠΕΔΟ. Άλλωστε αυτό είχαν κάνει και οι άνθρωποι που συνέλαβαν την ιδέα ΑΕΚ… στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Με τα χέρια τους τότε καθάρισαν τον χώρο, οριοθετώντας τον με πέτρες και ξύλινους πασσάλους. Αρχικά βέβαια οι εξέδρες ήταν μικρές, βρίσκονταν στις δύο πλευρές στο κέντρο του γηπέδου και δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν περισσότερους από 3.000 θεατές. Με τη λήξη σχεδόν του B’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 δημιουργήθηκαν ακόμα 1.500 θέσεις. Το 1950 ολοκληρώθηκε η περιμάνδρωση και η κατασκευή της μεγάλης κερκίδας μήκους 63 μέτρων στην οδό Καππαδοκίας. Για να πάρει στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 την σκυτάλη ο «Πατριάρχης» Νίκος Γκούμας και στις 3 Ιανουαρίου του 1962 η AEK να εγκαινιάσει στο φιλικό με την Μπαρτσελόνα τον χλοοτάπητα, αλλά και τις νέες εξέδρες του γηπέδου της, χωρητικότητας 40.000 θεατών! Έτσι και μέσα στην πορεία του χρόνου το γήπεδο πήρε σιγά σιγά τη μορφή με την οποία όλοι μας το γνωρίσαμε, το αγαπήσαμε και ζήσαμε απίστευτες στιγμές μέσα σε αυτό.
Σήμερα όλα φαντάζουν δρομολογημένα. Η ομάδα περιστοιχίζεται όπως όλα δείχνουν από ανθρώπους που θέλουν αλλά κυρίως μπορούν να δώσουν στην ΑΕΚ τη χαμένη της υπερηφάνεια. Τα πάντα λοιπόν τους επόμενους μήνες θα περιστραφούν γύρω από το θέμα της ανέγερσης του νέου γηπέδου και εκεί ο δήμος μας, η πόλη μέσα στην οποία όλοι μας ζούμε, έχει μία μοναδική ευκαιρία. Μέσω της σύμπνοιας και της συνεργασίας να «αποκομίσει» πολλαπλά οφέλη. Οικονομικά, διότι μην ξεχνάμε ότι το νούμερο 1 πρόβλημα στις μέρες μας δεν είναι άλλο παρά η ανεργία και ο οικονομικός μαρασμός, αλλά και πολλά ακόμη. Γιατί τα σύγχρονα γήπεδα όπως έχει συμβεί σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, μπορούν να είναι και φιλικά προς το περιβάλλον αλλά μπορούν να προσδώσουν και εμπορική υπεραξία στις πόλεις που τα φιλοξενούν. Απτό παράδειγμα το Emirates stadium της Άρσεναλ που φιλοξενείται σε κατοικημένη περιοχή του Β. Λονδίνου.
Εν κατακλείδι όλοι οι φίλαθλοι της αγαπημένης μας ΑΕΚ, που φέτος βίωσαν κάτι πρωτόγνωρο όσον αφορά την αγωνιστική πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας, μπορούν βάσιμα να αισιοδοξούν ότι η ομάδα θα αναγεννηθεί και θα ξαναζήσει στιγμές δόξας στα «πατρογονικά» της εδάφη. Γιατί να μην ξεχνάμε ότι Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως και Νέα Φιλαδέλφεια περπατούν μαζί στα «σοκάκια» της ιστορίας από τα τέλη της δεκαετίας του 1920… λίγα χρόνια δηλαδή μετά την Μικρασιατική καταστροφή…
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου